Αυτο-Φροντίδα

Μια λέξη, μια έννοια, ένας τρόπος ζωής!

Φροντίζουμε άραγε τον εαυτό μας ή απλά περιμένουμε από τους άλλους να μας φροντίσουν;

Εσύ, σε αγαπάς; Σε φροντίζεις; Είσαι ευτυχισμένος/η με αυτό που είσαι σήμερα;;;

Συχνά μιλάμε για τον άσχημο τρόπο με τον οποίο μας συμπεριφέρθηκε κάποιος. Λέμε για παράδειγμα «δεν άκουσε τί του είπα και τελικά κάναμε αυτό που ήθελε εκείνος». Ακόμα καλύτερα, λέμε συχνά, «δε μπορεί να καταλάβει πως νιώθω κούραση και θέλει απλά να πάμε να συναντήσουμε τους φίλους μας για ποτό» ή «δεν καταλαβαίνει την ανάγκη μου να μην κάνουμε παιδί γιατί δε θέλω αυτή τη στιγμή, με τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα». Αναφερόμαστε στην ασέβεια που δείχνει κάποιος προς το άτομο μας και στην έλλειψη επικοινωνίας που υπάρχει μεταξύ μας.

Αυτά τα περιστατικά αναφέρονται τόσο στις προσωπικές όσο και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Συγκεκριμένα, είναι εικόνες που μπορεί να δούμε να διαδραματίζονται τόσο με το/τη σύντροφο μας, με την οικογένεια μας όσο και με τους φίλους μας. Τί όμως οδηγεί σε αυτές τις συμπεριφορές; Τί είναι αυτό που κάνουμε εμείς και πιθανά επιτρέπει αυτή τη στάση των άλλων;

Παραπονιόμαστε για την έλλειψη σεβασμού από την πλευρά των άλλων. Εμείς σεβόμαστε τον εαυτό μας; Παραπονιόμαστε για την κακή επικοινωνία που έχουμε με τους άλλους και για το ότι δε μας ακούνε όταν μιλάμε. Εμείς ακούμε τον εαυτό μας; Αντιλαμβανόμαστε τις ανάγκες του; Κάνουμε κάτι γι’ αυτό;

Είναι πιο εύκολο να πούμε ότι οι άλλοι δε μας ακούνε, παρά να πούμε, πως πρωτίστως, εμείς οι ίδιοι δεν ακούμε τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας. Δεν αναφέρουμε πως συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στον εαυτό μας. Μιλάμε για υποτιμητική ομιλία, για ασέβεια προς την ανθρώπινη ύπαρξη μας και για έλλειψη κατανόησης από την πλευρά των άλλων. Έρχονται όμως στιγμές που και εμείς οι ίδιοι συμπεριφερόμαστε με αυτό τον τρόπο στον εαυτό μας. Για παράδειγμα, όταν το σώμα λέει, δεν αντέχω άλλο κουράστηκα, εμείς συνεχίζουμε γιατί έχουμε ένα σορό  δουλειές να κάνουμε που δε χωράνε αναβολή.

Αναρωτηθήκατε, τί θα γίνει αν εμείς οι ίδιοι πρώτα φροντίσουμε τον εαυτό μας; Αν του συμπεριφερθούμε με τον τρόπο που θα θέλαμε να μας συμπεριφερθεί και κάποιος άλλος;

Η ικανοποίηση και η χαρά που θα παίρναμε, ενδεχομένως, θα ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτή που μπορούν να μας προσφέρουν οι άλλοι. Αυτό συμβαίνει γιατί, φροντίζοντας τον εαυτό μας, του δείχνουμε ότι τον αγαπάμε. Ότι τον σεβόμαστε. Ότι τον αποδεχόμαστε όπως είναι. Ακόμα και αν, κάποια στιγμή δε μπορούμε να ικανοποιήσουμε μια ανάγκη μας, είναι ΟΚ. Είναι ΟΚ γιατί, καταλαβαίνουμε ότι, κάτι άλλο θα μας έκανε να αισθανθούμε καλά, αλλά στην παρούσα φάση δε μπορούμε να μας το προσφέρουμε. Είναι ΟΚ, γιατί δουλεύουμε πάνω σε αυτό με τον εαυτό μας και τον ακούμε. Είναι ΟΚ, γιατί δουλεύουμε ώστε να προσφέρουμε όση περισσότερη φροντίδα μπορούμε στον εαυτό μας στη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι ΟΚ, γιατί δεν αμελούμε τον εαυτό μας παρά κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Τέλος, το να αναγνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τόσο τα δυνατά όσο και τα λιγότερο δυνατά μας σημεία, είναι ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στη φροντίδα και το σεβασμό του εαυτού μας.

Προτού ζητήσουμε ή απαιτήσουμε από κάποιον άλλο να μας εμπιστευτεί, να μας φροντίσει και να μας αγαπήσει, θα ήταν ωφέλιμο, πρώτα, να αγαπήσουμε, να φροντίσουμε και να εμπιστευτούμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας.

ΤΙΡ: Βρες τα δυνατά και λιγότερο δυνατά σου σημεία και αγάπησε τα. Φρόντισε τον εαυτό σου όπως κανείς άλλος δε σε φροντίζει.